«Ազատության» «Հարցազրույց Կարլեն Ասլանյանի հետ» հաղորդման հյուրն էր «Հոկտեմբերի 27»-ի գործով վկա, լրագրող Ռուզան Խաչատրյանը:
Ստորև ներկայացնում ենք հաղորդումից մի հատված․
«Ազատություն»․ - Դուք արժանահավա՞տ եք համարում, որ Ռոբերտ Քոչարյանի և Նաիրի Հունանյանի զրույցը հատուկ ծառայությունները չեն տեսագրել կամ առնվազն գոնե չեն ձայնագրել:
Խաչատրյան․ - Իհարկե, ոչ:
«Ազատություն»․ - Կարծում եք կա՞ նման ձայնագրություն, որովհետև, հիշեցնենք, որ գործի նյութերում չկա:
Խաչատրյան․ - Գործի նյութերում շատ բան չկա կամ եղել է հետո հանվել է գործերի նյութերից, ես դա չեմ կարող ասել, բայց եթե հանկարծակի այդպիսի տեսագրություն կամ ձայնագրություն չի արվել, ուրեմն ամբողջ այդ կազմը, որը պատասխանատու էր դրա համար, պետք է պարզապես դատապարտվեր: Էդ ի՞նչ աստիճանի ոչ պրոֆեսիոնալիզմ պետք է լինի, որպեսզի դա չձայնագրվի, չտեսագրվի, մնացած բաների մասին չեմ ասում՝ պրոֆեսիոնալիզմի կամ միտումնավոր արվածի, ինչպես են ահաբեկիչները մտնում Ազգային ժողով և այլն, և այլն:
«Ազատություն»․ - Տիկին Խաչատրյան, Դուք նաև դատավարությանն եք հետևել, կազմակերպիչների մասով անջատված գործը ինչ-որ փակուղի էր մտել կամ գուցե ճիշտ հակառակը՝ ինչ-որ հետքի վրա էին, որ կասեցվեց, հիշո՞ւմ եք այդ դրվագը:
Խաչատրյան․ - Փակուղի մտցրել են, փակուղի չի մտել, էնտեղ բազմաթիվ վկաներ կային, որոնք այդպես էլ չհրավիրվեցին դատարան, ահռելի քանակով փաստեր կային, որոնք ի հայտ չբերվեցին դատարանում, չքննվեցին, ստեղծեցին այդ անջատված մասը, և տպավորություն էր, որ այդ մասով պետք է շարունակվի դատաքննությունը, հետո կասեցվեց, բնականաբար: Ինչո՞ւ պետք է կասեցվեր՝ եթե որևէ բան չկար, պետք է դատավարությունը տեղի ունենար և դատավարության ընթացքում հայտարարվեր, որ սա է, ուրիշ ոչ մի բան չկա՝ ո՛չ կազմակերպիչներ կան, ո՛չ ետևում կանգնած մարդիկ կան, ուժեր կան և այլն: Դա չարվեց, որովհետև կային փաստեր:
«Ազատություն»․ - Կա՞ մի էական դրվագ, որ Ձեր կարծիքով կարող է շղթան քանդել, եթե այդտեղից սկսեն:
Խաչատրյան․ - Թելի որ ծայրից էլ բռնես՝ կծիկը կարելի է քանդել, այս դեպքում արդեն ցանկության հարցն է:
«Ազատություն»․ - Դուք առիթ ունեցե՞լ եք արձագանքելու Վազգեն Սարգսյանի եղբոր՝ Արամ Սարգսյանի այն դիտարկմանը, որ քանի դատական նորմալ համակարգ չունենք, Հայաստանը չի կարող արտաքին հետքի վրա դուրս գալ, այսինքն՝ անպտուղ է գործը բացելը, այնուամենայնիվ, տրամաբանական բան չի՞ ասում, տիկին Խաչատրյան:
Խաչատրյան․ - Եթե այդպես մտածենք, ուրեմն Մարտի 1-ի գործն էլ չպետք է սկսվեր, եթե պետք է սպասեինք, որ տեսնենք՝ դատական համակարգը ինչպես է կարգի հրավիրվում, ինչպես է վերափոխվում և այլն:
«Ազատություն»․ - Կարո՞ղ է այլ երկրներ տանել հետքը:
Խաչատրյան․ - Կարող է տանել, բայց դա ի՞նչ կապ ունի դատական իշխանության կայացման կամ ոչ կայացման հետ, եթե պետք է տանի: Ես կարծում եմ, որ հակառակը՝ այն հուզմունքը, այն անհանգստությունը և հարցերը, որոնք կուտակվել են հանրության շրջանում, հանգիստ չեն տալիս և չեն տալու, մինչև պատասխանները չստացվեն:
«Ազատություն»․ - Նաիրի Հունանյանը կալանավայրից ակնարկներ է անում, որ կարծես ուզում է խոսել, համենայնդեպս վաղաժամ ազատ արձակման դիմումը ավելի շուտ կարծես դրա վկայությունն է, որ ինչ-որ բան է ուզում փոխանցել, նրա խոսքը կարո՞ղ է լույս սփռել կամ ընդհանրապես նրան լսել արժե՞, արժանահավատ կարո՞ղ է խոսքը լինել մի մարդու, որը փոխել է իր ցուցմունքները:
Խաչատրյան․ - Ես կարծում եմ՝ ոչ: Նախ ի՞նչ արժանահավատ բան կարող է ասել Նաիրի Հունանյանը, ես չեմ կարծում՝ նա գիտի որևէ բան ավելի, քան մենք էլ գիտենք, նա ընդամենը եղել է գործիք, նրան օգտագործել են, և այդ գործիքին ներշնչել են, որ ինքը շատ ինքնություն է, որ ինքն է այդ մտահղացման հեղինակը, փրկիչը և այլն, և այլն:
«Ազատություն»․ - Նաիրի Հունանյանին հարցնում էիք, թե ինչ պահանջ ունի, և երբ, տիկին Խաչատրյան, նա ասաց՝ «թող Քոչարյանը գա, նստենք, տեսնենք, որոշենք ժողովրդի ապագան», Դուք շատ ինքնաբուխ միանգամից արձագանքեցիք՝ «նա չի գա», ինչո՞ւ էիք վստահ:
Խաչատրյան․ - Ես բոլոր լրագրողների հետ դուրս եմ եկել դահլիճից և մոտ 40 րոպե անց երևի օպերատորի հետ, «Ա1+»-ի օպերատորն էր, վերադարձել եմ դահլիճ, այն ժամանակ ինչ-որ համաձայնություն է տվել Նաիրի Հունանյանը զրուցել՝ «եթե լրագրող կա, թող գա», ես կամովի այդ ցանկությունը հայտնեցի, չեմ կարող ասել՝ ինչու ասացի՝ «չի գա», որովհետև այդ ժամանակ ժամանակ չունես մտածելու:
«Ազատություն»․ - Ձեր բնական ռեակցիա՞ն է եղել:
Խաչատրյան․ - Լրիվ բնական ռեակցիան էր:
«Ազատություն»․ - Ինչո՞ւ որոշեցիք նորից մտնել դահլիճ, չվախեցա՞ք:
Խաչատրյան․ - Դրա ժամանակն էլ չի եղել, ճիշտն ասած: Առաջին հերթին ես ուզում էի հասկանալ՝ ինչ է տեղի ունեցել, կրակոցները և այլն, էդ ամենը մենք տեսանք, տեսանք, որ կան մարդիկ, որոնք գետնին են պառկած, բայց չգիտեի՝ վիրավոր են, զոհված են, թե ինչ, մանավանդ, որ խոսակցություններ էին գնում, որ Կարեն Դեմիրճյանը վիրավոր է: Ես մտա դահլիճ, և վախենալու առումով՝ գիտե՞ք ինչ, կան զգացմունքներ, որոնք ավելի ուժեղ են, քան վախը:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ կարող եք դիտել այստեղ․
