Լոս Անջելեսում Ադրբեջանի հյուպատոսը պետք է սովորի ինչպե՞ս նոութբուք օգտագործել

Հարութ Սասունյանը Երեւանում, հոկտեմբեր, 2012թ.

Հարութ Սասունյան
«Կալիֆորնիա Կուրիեր» թերթի հրատարակիչ եւ խմբագիր

Անցյալ շաբաթ Ադրբեջանի գլխավոր հյուպատոսի հետ մի ծիծաղաշարժ դեպք պատահեց Լոս Անջելեսի Միջազգային հարաբերությունների խորհրդում տեսաձայնային միջոցառման ընթացքում:

Գլխավոր հյուպատոս Նասիմի Աղաեւը մոտեցավ ամբիոնին, միացրեց մոդայիկ նոութբուքը եւ հպարտությամբ լսարանին կոչ արեց դիտել Ադրբեջանի տեսարանները պատին ամրացված մեծ էկրանի վրա: Սակայն սարսափով նկատեց, որ էկրանի վրա սառած մասնակի մի պատկեր է երեւում: Հյուպատոսի օգնականներն ու Միջազգային հարաբերությունների խորհրդի նախագահը նետվեցին բեմ եւ սկսեցին սեղմել նոութբուքի վրայի բոլոր հնարավոր կոճակները, քանի որ հյուրերն անհամբեր սպասում էին: Սակայն նրանց փորձերը մնացին ապարդյուն. պարոն Աղաեւը ոչ միայն չկարողացավ ցուցադրել իր հայրենի երկիրը, այլեւ չկարողացավ անգամ ներկայացնել իր ելույթը, քանի որ տեքստը արգելափակվել էր նրա «անհնազանդ» նոութբուքում:

Հուսահատված ադրբեջանցի դիվանագետն սկսեց խոսել հանպատրաստից՝ դուրս քաշելով գրպանից թղթի մի կտոր, որի վրա մի քանի նշումներ էր խզբզել: Այսպիսին էր երեկոյի անհաջող սկիզբը, որը նախատեսված էր Ադրբեջանի տպավորիչ առաջընթացը ցուցադրելու եւ լսարանին բարձր տեխնոլոգիաների սարքերով շլացնելու համար:

Գլխավոր հյուպատոսը ողջ դասախոսության ընթացքում շատ հուզված էր երեւում: Հավանաբար, նրա համար անսովոր էր ելույթ ունենալ նման վեհաժողովում կամ նյարդայնացել էր, որովհետեւ «դահլիճում ներկա էին հայկական Սփյուռքի ներկայացուցիչներ», այդ թվում՝ ես եւ մի խումբ հայեր:

Պարոն Աղաեւը մանրամասն խոսեց Հայաստանի կողմից իր երկրի տարածքի մի հատվածի «բռնագրավման» մասին՝ նկատի ունենալով Արցախի ազատագրումը: Այս հակամարտությունն անվանելով «Ադրբեջանի գերագույն խնդիր», նա ցավով նշեց, որ «մեկ միլիոն ադրբեջանցիներ այսօր դարձել են փախստականներ»: Այնուամենայնիվ, նա չկարողացավ բացատրել, թե միլիարդավոր նավթադոլարների եկամուտ ունեցող կառավարությունը ինչու է թույլ տվել, որ իր այդքան մեծ թվով քաղաքացիներն ավելի քան 20 տարի ապրեն ծայրահեղ չքավորության մեջ:

Գլխավոր հյուպատոսն ընդօրինակելով թուրքական վարչակարգին, լուրջ սխալ թույլ տվեց՝ Հայոց ցեղասպանությունը անվանելով որպես «այսպես կոչված ցեղասպանություն»: Արժե՞ արդյոք ադրբեջանցի պաշտոնյաներին ժխտել Հայոց ցեղասպանությունը եւ վիրավորել հայերին, երբ նրանք արդեն անելանելի վիճակում են արցախյան հարցում: Ինչո՞ւ են Ադրբեջանի ղեկավարներն ուզում բարդացնել իրենց գործը՝ կապվելով Թուրքիայի ժխտողականության հետ եւ ավելի թշնամացնելով հայերին՝ քիչ հավանական դարձնելով նրանց հետ խաղաղ բանակցությունների սեղանի շուրջ նստելու հնարավորությունը:

Պարոն Աղաեւն իր ելույթում բոլորովին անտեսելով Ադրբեջանի քաղաքացիների, այդ թվում նաեւ ազգային փոքրամասնությունների` մարդու իրավունքների զանգվածային ոտնահարումը, Ադրբեջանը կեղծորեն ներկայացրեց որպես «կրոնական եւ ազգային հանդուրժողականության» երկիր: Նա շարունակեց պատմությունը նենգափոխել՝ մոռանալով հայերի ջարդերը Բաքվում եւ Սումգայիթում, եւ պնդեց, որ հայերը լիարժեք ազատություն են ունեցել Խորհրդային Ադրբեջանում: Նա նաեւ մահմեդական Ադրբեջանը ներկայացրեց որպես «քրիստոնեություն ընդունած հնագույն պետություներից մեկը, 313 մ.թ.»:

Լսարանում մի քանիսի կողմից նախապես պայմանավորված որոշ հարցերից հետո, թե ինչ «հանդուրժողական» է Ադրբեջանը «լեռնային հրեաների» հանդեպ եւ ինչ լավ հարաբերությունների մեջ է Իսրայելի հետ, Միջազգային հարաբերությունների խորհրդի նախագահը զգուշորեն խուսափեց թույլ տալու ինձ հարցում անել: Բարեբախտաբար, երկու այլ հայերի՝ Հայ երիտասարդական միության նախագահ Արութին Հարթունյանին եւ Հայ իրավաբանական միության նախագահ Կարո Ղազարյանին հարցեր տալու հնարավորություն ընձեռվեց: Երկուսն էլ բարձրացրին ադրբեջանցի կացնահարող զինվոր Ռամիլ Սաֆարովի հարցը, որը Հունգարիայում ՆԱՏՕ-ի դասընթացների ժամանակ սպանել էր քնած հայ սպային: Հունգարիայի կառավարության կողմից Սաֆարովին բանտից վաղաժամկետ ազատելուց եւ Ադրբեջանին արտահանձնելուց հետո, նախագահ Ալիեւը ներում շնորհեց եւ փառաբանեց կացնահարող մարդասպանին: Ադրբեջանցի գլխավոր հյուպատոսը ապուշորեն հակադրվելով իր նախագահին հայտարարեց, որ Ադրբեջանր «չի արդարացնում» Սաֆարովի ոճրագործությունը:

Միջազգային հարաբերությունների խորհրդում պարոն Աղաեւի հայտնվելը մի քանի մտահոգիչ հարցերի տեղիք է տալիս: Ինչո՞ւ է Խորհուրդը նման անսովոր քայլի գնացել՝ հրավիրելով ցածր պաշտոնով մի գլխավոր հյուպատոսի, որպեսզի ներկայացնի «հակոտնյա տեսակետ» Հայաստանի արտգործնախարար Էդվարդ Նալբանդյանի` միեւնույն վայրում սեպտեմբերի 24-ի ելույթին: Հետաքրքիր է, թե Ադրբեջանն ինչո՞վ է խթանել Միջազգային հարաբերությունների խորհրդին` կրտսեր դիվանագետի ելույթն ապահովելու համար, որը հավանաբար գցելու է հեղինակավոր կազմակերպության վարկը:

Օրեր անց, երբ Ադրբեջանի հյուպատոսության կայքէջում տեղադրվեց պարոն Աղաեւի ելույթը` նոութբուքի հետ կապված խափանումները խնամքով հանվել էին խստորեն խմբագրված տեսանյութից: 48 րոպե տեւողությամբ ճառը եւ հարց ու պատասխանի ժամանակահատվածը կրճատվել էին մինչեւ 15 րոպե:

Գլխավոր հյուպատոսի՝ նոութբուքի հետ կապված միջադեպը բնորոշ է Ադրբեջանի շատ ավելի մեծ խնդիրներին: Երկրի ղեկավարները միլիարդավոր դոլարներ են ծախսել մեծ քանակությամբ առաջավոր ռազմական տեխնիկա ձեռք բերելու համար: Սակայն, եթե նրանք չգիտեն որ կոճակը սեղմել, ապա նորագույն զենքերը կլինեն նույնքան անօգուտ, ինչքան պարոն Աղաեւի նոութբուքը:

Նախագահ Ալիեւը սփյուռքահայերին Ադրբեջանի «գլխավոր թշնամի» որակելու փոխարեն, ավելի շատ պետք է մտահոգվի իր դիվանագետներով, որոնք չեն կարողանում անգամ նոութբուք օգտագործել: Անճարակ պաշտոնյաներն ավելի մեծ վտանգ են ներկայացնում Ադրբեջանի համար, քան հայկական «թշնամին»:


Թարգմանիչ` Ռուզաննա Ավագյան