Հայրենական պատերազմի վետերաններն ուշադրության կարիք ունեն

Հայրենական պատերազմի վետերան, Հայաստանի պատերազմի եւ զինված ուժերի վետերանների կոմիտեի նախագահ, պահեստի գնդապետ Պետրոս Պետրոսյանը «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում նշեց, որ դժվար, բայց փառավոր ուղի է անցել եւ հնարավորության դեպքում կյանքը նույն կերպ կապրեր, սակայն միեւնույն ժամանակ ցավով ասաց է, որ Հայրենական պատերազմի վետերաններն այսօր մեծ ուշադրության կարիք ունեն:

«Ամեն անգամ մենք խնդրում ենք, թե վետերանները հիվանդ են, ցանկություն ունեն առողջարան գնալ՝ հանգստանալու: Անցյալ տարի մեզ ոչ մի ուղեգիր չտվեցին, որ վետերանները գնան հանգստանալու: Այս տարի խոսք են տվել, բայց չգիտենք՝ ինչպես կլինի», - ասաց նա:

Պետրոսյանի խոսքով, նախկին ԽՍՀՄ հանրապետություններից մի քանիսում վետերանները բավականին մեծ արտոնություններ ունեն` ի տարբերություն Հայաստանում ապրող վետերանների:

«Ամեն անգամ ասում եմ, որ 5-6 տարի հետո, տոնակատարության ժամանակ ճրագով պիտի փնտրենք, որ մի վետերան գտնենք: Հիմա 90-100 տարեկան վետերաններ ունենք, ովքեր հազիվ շարժվում են», - ասաց Պետրոս Պետրոսյանը:

Ամենաերիտասարդ վետերանն այսօր 87 տարեկան է, իսկ Հայաստանում բնակվող 2400 վետերաններից մոտ 1500-ը անկողնային հիվանդներ են:

Պետրոս Պետրոսյանը դեռ 18 տարին չլրացած կամավոր մեկնել է ռազմաճակատ եւ իր խոսքով առաջին մարտական մկրտությունը ստացել է հենց առաջին մարտում՝ վիրավորվելով:

Բազմաթիվ մարտերից առանձնացնում է Դնեպր գետի մարտանցումը, եւ ուկրաինական Ալեքսանդրովկա գյուղում շրջափակման մեջ ընկնելը, որից հետո ստիպված էին դիմել շրջանաձեւ պաշտպանության, իր խոսքով՝ մինչեւ վերջին արկը: 5 ժամ պայքարելուց եւ զինամթերքը սպառելուց հետո, որոշում են վերջին արկը թողնել՝ հրանոթները պայթեցնելու համար, որպեսզի ճեղքեն շրջափակումը: Սակայն վերջին պահին օգնության է հասնում հետեւակը եւ ազատագրում գյուղը:

Շրջափակումից գնդապետին, բացի հիշողություններից, մնացել է նաեւ «Կարմիր աստղի» շքանշանը, որն իր համար բոլոր պարգեւներից ամենաթանկն է, քանի որ արյան գնով է վաստակել:

Պատերազմից հետո աշխատանքի է անցել ազգային անվտանգության ծառայությունում: «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում նշեց, որ մոտ 20 տարի հետախուզական գործունեություն է ծավալել Ֆրանսիայում, ԱՄՆ-ում, Լիբանանում եւ այլ երկրներում, սակայն 2010 թվականին հրատարակած իր՝ «Էջեր հետախույզի կյանքից» գրքում պատմել է միայն 50 տարվա վաղեմություն ունեցող իր գործունեության մասին:

Հայրենական պատերազմի վետերաններն ուշադրության կարիք ունեն