Երկրաշարժն ու հասարակության իրազեկվածության աստիճանը

Ավետիսյանը նշում է, որ արդեն պայմանավորվածություն ունեն Արտակարգ իրավիճակների վարչության ներկայացուցչի հետ.

«Քանի որ հիմա աշնանային արձակուրդներ են մենք պայմանավորվեցինք, որ արձակուրդներից հետո անպայման աշակերտներին կհավաքենք դահլիճում, կլսենք ԱԻՆ-ի ներկայացուցչի զեկույցները, քանի որ նրանք ավելի ճիշտ ցուցումներ կտան, իսկ հետո մենք էլ մեր հերթին պարբերաբար աշխատանքներ կիրականացնենք» ,- նշում է Ավետիսյանը

Նույն դպրոցի տնօրեն Մարիետա Մատղաշյանը նշում է, որ դպրոցի նախկին շրջանավարտ Միքայել Մելքումյանն, ով այսօր արդեն տեխնիկական գիտությունների դոկտոր է, դպրոցի տնօրինությանը ներկայացել է նվեր- առաջարկով.

«Առաջարկեց շենքի հիմքի եւ շենքի արանքում տեղադրել սեյսմամեկուսիչներ, ժողովրդական լեզվով դրանց ասում են բարձիկներ: Ցնցումների ժամանակ շենքը չի վտանգվում: Նախագիծը մշակել է Մելքումյանը, շատ քիչ դետալներ են մնում նախագիծն ավարտին հասցնելու համար եւ հուսով ենք, որ այդ նախագիծը կիրականացնենք, որպեսզի մեր դպրոցը գտնվի անվտանգ վիճակում»,- նշում է Մատղաշյանը:

88 դպրոցի 9-րդ դասարանի դասղեկ Քնարիկ Հարությունյանը կարեւորում է դպրոցներում թեմայի շուրջ պարբերաբար դասախոսությունների կազմակերպումը, վստահ է. անիրազեկության դեպքում խուճապն առաջին թշնամին է:

«Առաջին հերթին պետք է խուճապի չմատնվեն, ես իրենց հետ հաճախ զրուցում եմ, եւ այդ մասին իրենց արդեն ասել եմ: Եթե առաջին հարկում են անմիջապես պետք է դուրս գան, ելքերը բոլոր հարկերում նշված են: Դպրոցում 3 մեծ դռներ կան ու նույնիսկ նշված է, թե որ դասարանը որ դռնից պետք է դուրս գա: Իսկ եթե դպրոցից արդեն հնարավորություն չունեն դուրս գալու, իրենք գիտեն, որ պետք է կամ նստարանների տակ մտնեն, կամ հիմնական պատերի տակ պատսպարվեն, դուռը կիսաբաց թողնեն ու ծայրահեղ դեպքում աստիճանավանդակից օգտվեն»,-նշում է Հարությունյանը:

1679 թվական Գառնի, 1827 թվական Ծաղկաձոր, 1840 թվական Արարատ, 1926 թվական Լենինական, 1931 թվական Զանգեզուր, 1968 թվական կրկին Զանգեզուր, 1988 թվական Սպիտակ: Սեյսմոլոգ Վլադիմի Բալասանյանը նշում է այս բոլոր դեպքերն ու ավելացնում, որ Հայաստանի համար երկրաշարժի մասին խոսել, որպես արտառոց երեւույթ սխալ կլինի: Բալասանյանի խոսքով այսպիսի տարածքում, որտեղ երկրաշարժերը եղել են, լինում են եւ լինելու են, պետք է մտածել ինչպես մեզ պահել, ինչպես կառուցել, ինչպես վարվել:

Բալասանյանի խոսքով Հայաստանի տարածքը գտնվում է երկիր մոլորակի երեք ամենասեյսմաակտիվ գոտիների մեջ: Օրինակ է բերում Ճապոնիայի վերջին երկրաշարժն ու ավելացնում, նրանք ավելի վտանգավոր գոտում են բնակվում, բայց նույնիսկ փոքրիկ երեխաները գիտեն ինչպես իրենց պահել ու ինչ անել: Իսկ ինչ կանեինք հայերս՝ Բալասանյանը փորձեց բացատրել օրինակ բերելով այն վայրը, որտեղ հավաքված էին լրագրողները:

«Առնվազն այսպիսի բազմության մեջ խորհուրդ կտայի միանգամից մտնել սեղանի տակ: Իսկ մենք իհարկե կսկսեինք վազվզել իրար բրդբրդելով դեպի դուրս, բայց այդ ընթացքում առաստաղի կտորները կընկնեին եւ 50 տոկոսս կմնայինք փլատակների տակ»:

Անդրադառնալով Թուրքիայի երկրաշարժին՝ Բալասանյանը նշում է, որ այն կարող է անդրադառնալ Հայաստանի վրա 10-ը, 50 տարի հետո, կամ ընդհանրապես չանդրադառնալ, որովհետեւ օջախներում տեղի է ունենում լիցքաթափում: Այնպես որ գուշակել, թե ե՞րբ կլինի երկրաշարժ հնարավոր չէ:

«Գառնիի անցյալ շաբաթվա երկրաշարժից հետո ես մոմ եմ վառել, որովհետեւ 1679 թվականից հետո այդ երկրաշարժային գոտին ուժեղ երկրաշարժի ձեւով, աղետաբեր երկրաշարժի ձեւով չէր արտահայտվել, իսկ նրա ժամանակը եկել էր: Եվ այսպիսի մասնավոր, միջին ուժգնության կամ թույլ երկրաշարժի ձեւով օջախի լիցքաթափումը Գառնիի՝ դա մոմ վառելու բան է»,- նշում է Բալասանյանը:

Բալասանյանը երկրաշարժը դիմակայելու մեկ տարբերակ է տեսնում.«Քանի որ մենք բազմիցս ունեցել ենք այդ հնարավորությունը՝ դիտարկել իրազեկության աստիճանը: Միգուցե պաշտոնապես ինչ-որ բաներ արվում են, բայց չգիտեմ, մենք փաստացի պատրաստ չենք: Միակ ճանապարհը, որ այսօրվա դրությամբ տրամաբանական է, դա կառուցել նոր շենքերն ու շինություններն այնպես, որպեսզի նրանք շատ մեծ ցնցումներին դիմանան»:

Երկրաշարժն ու հասարակության իրազեկվածության աստիճանը