Ոստիկանության գործողություններն անխոցելի են։ Այդ մասին «Ազատության» հետ զրույցում ասաց Ոստիկանության շտաբի պետ Հովհաննես Քոչարյանը՝ անդրադառնալով այն հարցի, թե արդյո՞ք ոստիկանությունը չի խախտել օրենքը՝ հրապարակելով ասմունքող Լիանա Զուրաբյանի և պետավտոտեսուչների միջև տեղի ունեցած միջադեպի տեսաձայնագրությունը:
Ըստ Քոչարյանի, ոստիկանությունը չի թաքցնում՝ տեսնայութը հրապարակելով «զգուշացնում է բոլոր քաղաքացիներին, որ նրանք, ովքեր կկատարեն իրավախախտում, և օգտագործելով իրենց հասարակական ճանաչումը կփորձեն թիրախավորել պետական ծառայողներին, ապա նրանց արարքները կարող են դառնալ հանրային քննարկման նյութ»։
«Ազատություն». - Պարոն Քոչարյան, կխնդրեի պարզաբանել, թե ինչո՞ւ ոստիկանությունը որոշեց հրապարակել այդ տեսաձայնագրությունը, և որքանո՞վ էր դա բխում օրենսդրությունից։
Քոչարյան. - Ոստիկանությունն առաջին անգամ չէ, որ տեսանյութ է հրապարակում, այս իմաստով մեր գործելակերպում որևէ տարբերություն չկար, ուղղակի այս անձի շուրջ բարձրացված արձագանքն է մի քիչ արհեստական, կարծում եմ, իսկ իրավաչափության տեսանկյունից՝ ոստիկանության գործողություններն անխոցելի են, որովհետև նպատակը, որի համար տեսանյութը տարածվել է, Ոստիկանության մասին օրենքի 2-րդ հոդվածի խնդիրներից է բխում, տվյալ դեպքում՝ իրավախախտումների նախականխման խնդրի մասին է խոսքը։ Ոստիկանությունը գտնում է, որ նման վարքագիծն անթույլատրելի է, օրենքով պատժելի արարքներ են, և տեղեկատվություն տարածելու միջոցով փորձում է հասարակության գիտակցության վրա ազդել և ձևավորել այնպիսի կարծիք, որը դատապարտի նման վարքագիծը, կրկնության հնարավորությունը։
«Ազատություն». - Պարոն Քոչարյան, ոստիկանությունն այս տեսանյութը հրապարակելով պատժի՞չ գործողություն է իրականացրել։
Քոչարյան. - Բացարձակապես, նախականխիչ, մենք պատժիչ խնդիրներ չունենք, մենք ունենք նախականխիչ լիազորություններ, որոնց իրականացման ձևերը ոչ մի տեղ հատուկ գրված չեն, դրանք հայեցողական լիազորություններ են։ Տվյալ պարագայում ոստիկանությունը՝ պահպանելով Սահմանադրության 78-րդ հոդվածով նախատեսված չափանիշները, տարածել է տեղեկատվություն։
«Ազատություն». - Դուք չեք խախտե՞լ անձնական տվյալների պաշտպանության մասին օրենքը։
Քոչարյան. - Բացարձակապես ո՛չ, տեղեկատվության տարածումը հնարավոր է նաև առանց անձի համաձայնության, եթե դա հետապնդում է իրավաչափ նպատակ, իսկ տվյալ դեպքում նպատակը Ոստիկանության մասին օրենքի 2-րդ հոդվածում ամրագրված նախականխման խնդիրն է։
«Ազատություն». - Ի՞նչն եք նախականխել։
Քոչարյան. - Նման վարքի կրկնությունը։
«Ազատություն». - Դուք սրանով զգուշացնո՞ւմ եք մյուս քաղաքացիներին, որ «ձեզ հետ նույն պես ենք վարվելու՝ տեսանկարահանելու ենք և համացանցում տարածելու ենք»։
Քոչարյան. - Բոլոր այն քաղաքացիները, ովքեր կկատարեն իրավախախտումներ՝ ունենալով հասարակական որոշակի ճանաչում և այդ հանգամանքն օգտագործելով կփորձեն հանիրավի թիրախավորել պետական ծառայողներին իրենց պարտականությունները կատարելիս, նրանց արարքներին կտրվի ոչ միայն իրավական գնահատական, այլև նրանց արարքները կարող են դառնալ հանրային քննարկման նյութ։
«Ազատություն». - Դուք նույն կերպով կհրապարակե՞ք պաշտոնյաների, պատգամավորների, նախարարների հետ ունեցած տեսաձայնագրությունները։
Քոչարյան. - Միանշանակ, կրկնում եմ՝ եթե անհարգի, ապօրինի, սուտ տեղեկություններով փորձեն վարկաբեկել։
«Ազատություն». - Ինչո՞ւ առ այսօր նման տեսաձայնագրության մենք ականատես չենք եղել, պարոն Քոչարյան։
Քոչարյան. - Դուք ուզում եք, որ ես ամբողջ տեսագրությունների պատմություննե՞րը վերհիշեմ, այդպես կատեգորիկ մի ասեք, շատ հրապարակումներ են եղել, որ ճանաչված մարդիկ են եղել։
«Ազատություն». - Նախարարների՞, բարձրաստիճան պաշտոնյաների՞...
Քոչարյան. - Նախարարներից թեմա չի եղել, չենք հրապարակել։ Ձեզ թվում է՝ ամեն մի նախարար ոստիկանության ծառայողի հետ կռվի է բռնվո՞ւմ, կամ ոստիկանի մեքենան ջարդո՞ւմ է։
«Ազատություն». - Կհիշեցնե՞ք՝ բարձրաստիճան ո՞ր պաշտոնյայի հետ ունեցած զրույցի տեսաձայնագրությունն եք հրապարակել։
Քոչարյան. - Բարձրաստիճան պաշտոնյաների ցանկն ու շրջանակը կարող եք պարզել ոստիկանության լրատվական վարչությունից։ Ձեզ գրավոր կպատասխանեն։
«Ազատություն». - Բայց դուք դա հրապարակե՞լ եք, պարոն Քոչարյան, ես դա նկատի ունեմ, ոչ թե, որ դա ունեք պահած։
Քոչարյան. - Ոստիկանական պատմությունը տասնամյակների պատմություն է, Դուք ուզում եք, որ ես բոլորը հիմա հիշե՞մ այս պահին։
«Ազատություն». - Գոնե մեկ տարվա ընթացքում, մեկ տարվա կտրվածքով կարո՞ղ եք հիշել։
Քոչարյան. - Բայց ինչո՞ւ մեկ և ոչ թե վեց ամսվա։
«Ազատություն». - Լավ՝ վեց ամսվա, կամ մեկ ամսվա ընթացքում։
Քոչարյան. - Այդ հարցն ինձ մի ուղղեք, այդ հարցն ուղղեք ոստիկանության լրատվական վարչություն։ Դուք հարցնում էիք իրավաչափության հիմքերից, ես Ձեզ պատասխանեցի։
«Ազատություն». - Քաղաքացին իրավունք ունի՞ պետավտոտեսուչից պահանջել իրեն չտեսանկարահանել։
Քոչարյան. - Եթե այդպիսի պահանջ կլինի, ոստիկանության ծառայողը պարտավոր է քննարկել պահանջի իրականացումը։
«Ազատություն». - Եվ չտեսանկարահանել, ճի՞շտ է։
Քոչարյան. - Եթե պահանջում է չտեսանկարահանել, այո՛, ոստիկանության ծառայողը կարող է դադարեցնել։
«Ազատություն». - Հիմա այս դեպքում պետավտոտեսչության աշխատակիցները, ծառայողներն ունեցե՞լ են թույլտվություն, թե՞՝ թաքուն տեսանկարահանում են իրականացրել։
Քոչարյան. - Թաքուն ոչինչ չկա՝ ուշադրություն դարձրեք հետևյալի վրա, որ տեսանկարահանող սարքերը տեսանելի վայրերում են տեղադրված, այսինքն՝ օպերատիվ կարգի նկարահանում չի արվում։ Դրանք պարտադիր միացված են լինում 24 ժամ, 24 ժամը մի քիչ չափազանցված եմ ասում, բայց ամբողջ ծառայության ընթացքում։ Վերակարգն իրավունք չունի անջատելու տեսանկարահանող սարքը։
«Ազատություն». - Բայց քաղաքացու պահանջով նա պարտավո՞ր է անջատել։
Քոչարյան. - Կարող է քննարկել անջատելու հարցը և որոշում կայացնել տեղում։ Եթե չի անջատելու, նա պետք է պատճառաբանի, թե ինչու։ Եթե տեսանկարահանումը վերաբերում է իրավախախտ վարքին, ապօրինի վարքի նկարահանմանը, ապա նա կարող է քաղաքացու պահանջը անտեսել և նկարահանել, որպեսզի հետո՝ վարույթն իրականացնելու ժամանակ, իրեն պետք լինի, և եթե խոսակցության ժամանակ դեռևս իրավախախտ փաստ չի արձանագրել, այո՛, քաղաքացին կարող է պահանջել և ոստիկանը պետք է անջատի։ Եթե Դուք ուզում եք տանել և ասել, որ սա այդ դեպքն էր, սա այդ դեպքը չէր, որովհետև այնտեղ երկու-երեք իրավախախտում կար։
«Ազատություն». - Կարծես թե այդ կինը տեղյակ չէր, որ իրեն տեսանկարահանում են, չստացվե՞ց, որ իրեն թաքուն են նկարահանում։
Քոչարյան. - Շատ տեղյակ էր, ես այդ կարծիքը չեմ կիսում, ընդհակառակը՝ նա մի քանի անգամ պահանջում էր դադարեցնել տեսանկարահանումը։
«Ազատություն». - Այսինքն՝ Դուք կարծում եք, որ այն, ինչ արել է ոստիկանությունը՝ հրապարակելով և դարձնելով սա հանրության սեփականությունը, դա ճի՞շտ էր, բարոյակա՞ն էր։
Քոչարյան. - Բարոյականության քննարկումը թողնում ենք հասարակությանը, ես տալիս եմ իրավաչափության գնահատական՝ այո՛, իրավաչափ էր։
