Արվեստի քննադատ եւ ժամանակակից արվեստի համադրող Ռուբեն Արեւշատյանը արդեն մի քանի տարի է, ինչ աշխատում է «Քաղցր 60-ականները» նախագծի վրա, որի շրջանակներում օրերս «Նաիրի» կինոթատրոնում ցուցադրվել են անցած դարի 60-ականներին Թուրքիայում նկարահանված ֆիլմեր:
Մշակութային-հետազոտական այդ նախագիծը, ինչպես «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում ասաց Արեւշատյանը, ներառում է գրեթե ողջ աշխարհը, որովհետեւ 60-ականները «բեկումնային էին գրեթե բոլոր երկրների համար» եւ ոչ միայն մշակութային, այլ բոլոր առումներով:
«Ես եւ իմ կոլեգան` ավստրիացի շատ հայտնի արվեստաբան եւ ժամանակակից արվեստի ցուցահանդեսների համադրող Գեորգ Շոլհամերը միասին մշակեցինք գաղափարը: Նախագիծը ընդգրկում է սարսափելի մեծ աշխարհագրություն… մեր նախագիծը ուսումնասիրում է իրավիճակներ կապված Չինաստանի հետ, Հնդկաստանի հետ, մերձավորարեւելյան իրավիճակներն ու համատեքստերն է ուսումնասիրում… բնականաբար` Սովետական միությունը, հասնում է մինչեւ Լատինական Ամերիկա»:
Այդ բոլոր երկրներում կան կազմակերպություններ, մշակութաբաններ, արվեստաբաններ, թանգարաններ, ժամանակակից արվեստի կենտրոններ, որոնք համագործակցում են այս ծրագրի շրջանակներում ամենատարբեր միջոցառումներով` «Քաղցր 60-ականները» խորագրի ներքո:
«Որովհետեւ նախագիծը նախեւառաջ դիտարկում է այդ պրոցեսները ժամանակակից արվեստի տեսության, մշակութաբանության դիտակետից», - ասաց Արեւշատյանը` շարունակելով:
Այս ծրագրի շրջանակներում վերջերս մայրաքաղաքի «Նաիրի» կինոթատրոնում տեղի ունեցով (Ազգային կինոկենտրոնի հետ համագործակցության շնորհիվ) անցած դարի 60-ականներին նկարահանված թուրքական ֆիլմերի ցուցադրություն եւ գիտաժողով: Իսկ մեկ ամիս առաջ Ստամբուլում հայկական 4 ֆիլմ էր ցուցադրվել, ինչին նույնպես հետեւել է քննարկում:
«Ներկայացրել էինք շատ հայտնի հայկական կինոնկարներ, որոնք անդրադառնում են հենց 60-ականների էպոխային: Դա 1965 թվականին նկարահանված «Բարեւ, ես եմ» ֆիլմն էր, «Եռանկյունի»-ն, «Մենք ենք, մեր սարերը» եւ «Հայրիկը»:
Արեւշատյանն ասաց, որ տեղի ունեցած քննարկումներն ամփոփվելու են եւ, հավանաբար, լույս են տեսնելու առանձին գրքով:
Մշակութային-հետազոտական այդ նախագիծը, ինչպես «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում ասաց Արեւշատյանը, ներառում է գրեթե ողջ աշխարհը, որովհետեւ 60-ականները «բեկումնային էին գրեթե բոլոր երկրների համար» եւ ոչ միայն մշակութային, այլ բոլոր առումներով:
«Ես եւ իմ կոլեգան` ավստրիացի շատ հայտնի արվեստաբան եւ ժամանակակից արվեստի ցուցահանդեսների համադրող Գեորգ Շոլհամերը միասին մշակեցինք գաղափարը: Նախագիծը ընդգրկում է սարսափելի մեծ աշխարհագրություն… մեր նախագիծը ուսումնասիրում է իրավիճակներ կապված Չինաստանի հետ, Հնդկաստանի հետ, մերձավորարեւելյան իրավիճակներն ու համատեքստերն է ուսումնասիրում… բնականաբար` Սովետական միությունը, հասնում է մինչեւ Լատինական Ամերիկա»:
Այդ բոլոր երկրներում կան կազմակերպություններ, մշակութաբաններ, արվեստաբաններ, թանգարաններ, ժամանակակից արվեստի կենտրոններ, որոնք համագործակցում են այս ծրագրի շրջանակներում ամենատարբեր միջոցառումներով` «Քաղցր 60-ականները» խորագրի ներքո:
«Որովհետեւ նախագիծը նախեւառաջ դիտարկում է այդ պրոցեսները ժամանակակից արվեստի տեսության, մշակութաբանության դիտակետից», - ասաց Արեւշատյանը` շարունակելով:
Այս ծրագրի շրջանակներում վերջերս մայրաքաղաքի «Նաիրի» կինոթատրոնում տեղի ունեցով (Ազգային կինոկենտրոնի հետ համագործակցության շնորհիվ) անցած դարի 60-ականներին նկարահանված թուրքական ֆիլմերի ցուցադրություն եւ գիտաժողով: Իսկ մեկ ամիս առաջ Ստամբուլում հայկական 4 ֆիլմ էր ցուցադրվել, ինչին նույնպես հետեւել է քննարկում:
«Ներկայացրել էինք շատ հայտնի հայկական կինոնկարներ, որոնք անդրադառնում են հենց 60-ականների էպոխային: Դա 1965 թվականին նկարահանված «Բարեւ, ես եմ» ֆիլմն էր, «Եռանկյունի»-ն, «Մենք ենք, մեր սարերը» եւ «Հայրիկը»:
Արեւշատյանն ասաց, որ տեղի ունեցած քննարկումներն ամփոփվելու են եւ, հավանաբար, լույս են տեսնելու առանձին գրքով:
