Տնօրեն Թագուհի Ստեփանյանը նշում է, որ այս տարի նաեւ վերանորոգման աշխատանքներ են իրականացվել տարբեր ենթակայաններում:
«Ուրախ եմ նշելու, որ նոյեմբեր ամսից Ավանում եւ Նուբարաշենում բացվել է նոր հենակետ: Այդ երկու հենակետը մեզ կօգնի ավելի շուտ արձագանքելու կանչերին, որովհետեւ այդ հասցեներին հասնելը մեզ համար բավականին ժամանակի կորուստ էր», - նշում է Ստեփանյանը:
Ստեփանյանն անդրադառնալով կանչերի թվին` նշում է, որ 2010 թվականի նույն ժամանակահատվածի համեմատ այն ավելացել է 13.332-ով: Այսինքն, եթե 2010 թվականին ընդհանուր կանչերի թիվը եղել է 143 061, այս տարի կանչերի թիվն արդեն հասել է 156 393 -ի, որն 9,6 տոկոսով ավելի է անցյալ տարվանից:
Ստեփանյանը ցավով նշում է, որ ավելացել է անարդյունավետ կանչերի թիվը. - «Անարդյունավետ կանչերը նրանք են, որ ոչ միայն շտապ օգնության հասնելու պահին հիվանդը հրաժարվում է, նաեւ զանգում են եւ ոչ ճիշտ հասցե են ասում, կամ ընդհանրապես կարիքը չունեն շտապ օգնության, ուղղակի կանչում են, եւ մեր մեքենան բնականաբար գնում է կանչի: Դա բավականին մեծ թիվ է կազմում»:
Ստեփանյանի խոսքով, շտապ օգնությունը ծանրաբեռնված աշխատում է հատկապես գիշերային ժամերին, երբ փակվում են պոլիկլինիկաները, եւ յուրաքանչյուր անհիմն զանգ արդեն խաթարում է նրանց բնականոն աշխատանքը, արդյունքում տուժող կարող է լինել այն քաղաքացին, որն այդ պահին ավելի շատ իրենց կարիքն ունի:
«Մաքսլիբերթի»-ն փորձեց պարզել, թե ինչ բողոքներ ունեն մեր համաքաղաքացիները շտապ օգնության աշխատակիցներից ու սպասարկումից:
Անցորդներից մեկը ասաց. - «Ես ապրում եմ արտերկրում, բայց հաճախակի լինում եմ Հայաստանում: Շտապօգնությունը մինչեւ հասել է տեղ կամ հիվանդն առողջացել է կամ ավելի վատացել: Ոչ պարտաճանաչ, ոչ ժամանակին, այնքան սպասողական վիճակ է եղել: Օրինակ, եթե համեմատեմ արտերկրի հետ, պարզ կլինի, որ շատ հեռու ենք միջազգային ստանդարտներից»:
Հարցին, թե որն է ուշացումների պատճառը, Ստեփանյանը պատասխանեց. - «Հիմնականում դա կարող է լինել այն պիկ ժամերին, երբ նույն ենթակայանում մեքենա չի լինում: Բայց մեքենա չի լինում ոչ թե ինչ-որ քմահաճույքի համար, այլ մեքենան կարող է լինել որեւէ հիվանդի տանը: Այդ ժամանակ մենք դիմում ենք որեւէ ուրիշ ենթակայանի, որ մեքենանան գա հասնի, երեւի թե այդ պիկ ժամերի ընթացքում է, որ լինում է նման ուշացումներ: Մենք պարտավոր ենք լինել 7-12 րոպեում, նորման սա է»:
Համաքաղաքացիներից մեկի բողոքն էլ կապված էր գումարի հետ. տա՞լ, թե՞ չտալ, հատկապես, եթե նկատում ես բժշկի ակնկալիքները. - «խնդիրն ուշ գալն ու բժիշկների մի մասի ակնկալիքն է, որ իրանք գալիս են, ուրեմն մի ինչ-որ փոխհատուցում պետք է ստանան: Եթե կապված է ներարկումի, սրտի հետ, էդ 5000 դրամի չափ գումար է, իսկ եթե պարզապես այց է` 2000 դրամ»:
Ստեփանյանի խոսքով, սա դատապարտելի արարք է թե' բժշկի, թե' տվողի կողմից. - «Շատ խիստ է մեր ադմինիստրատիվ մոտեցումը գումարներ վերցնելու, ուզելու տարբերակներում, մենք նման դեպքերում այդ բժիշկներին ընդհուպ հեռացնում ենք: Կան դեպքեր, որ հիվանդը, որպես շնորհակալություն տալիս է, դա էլ ճիշտ չէ: Ես գտնում եմ գումարային հարցում մեղավոր է թե' տվողը, թե' վերցնողը: Պիտի չտաս, նա էլ թող չվերցնի: Մենք չենք կարող ամեն դեպքում 500-600 բժիշկ ունենք, ամեն մեկի հետեւից մտնել ու տեսնել` վերցնո՞ւմ են, թե՞ ոչ: Հիմնականում մենք դատապարտում ենք ու քաղաքացիներին էլ տեղեկացնում ենք, որ բուժծառայությունը Երեւան քաղաքում անվճար է»:
Այնուամենայնիվ, Ստեփանյանը նշում է, որ ոլորտում բարեփոխումներն ակնհայտ են, ժամանակի հետ էլ կշտկվեն մնացած թերությունները:
«Ուրախ եմ նշելու, որ նոյեմբեր ամսից Ավանում եւ Նուբարաշենում բացվել է նոր հենակետ: Այդ երկու հենակետը մեզ կօգնի ավելի շուտ արձագանքելու կանչերին, որովհետեւ այդ հասցեներին հասնելը մեզ համար բավականին ժամանակի կորուստ էր», - նշում է Ստեփանյանը:
Ստեփանյանն անդրադառնալով կանչերի թվին` նշում է, որ 2010 թվականի նույն ժամանակահատվածի համեմատ այն ավելացել է 13.332-ով: Այսինքն, եթե 2010 թվականին ընդհանուր կանչերի թիվը եղել է 143 061, այս տարի կանչերի թիվն արդեն հասել է 156 393 -ի, որն 9,6 տոկոսով ավելի է անցյալ տարվանից:
Ստեփանյանը ցավով նշում է, որ ավելացել է անարդյունավետ կանչերի թիվը. - «Անարդյունավետ կանչերը նրանք են, որ ոչ միայն շտապ օգնության հասնելու պահին հիվանդը հրաժարվում է, նաեւ զանգում են եւ ոչ ճիշտ հասցե են ասում, կամ ընդհանրապես կարիքը չունեն շտապ օգնության, ուղղակի կանչում են, եւ մեր մեքենան բնականաբար գնում է կանչի: Դա բավականին մեծ թիվ է կազմում»:
Ստեփանյանի խոսքով, շտապ օգնությունը ծանրաբեռնված աշխատում է հատկապես գիշերային ժամերին, երբ փակվում են պոլիկլինիկաները, եւ յուրաքանչյուր անհիմն զանգ արդեն խաթարում է նրանց բնականոն աշխատանքը, արդյունքում տուժող կարող է լինել այն քաղաքացին, որն այդ պահին ավելի շատ իրենց կարիքն ունի:
«Մաքսլիբերթի»-ն փորձեց պարզել, թե ինչ բողոքներ ունեն մեր համաքաղաքացիները շտապ օգնության աշխատակիցներից ու սպասարկումից:
Անցորդներից մեկը ասաց. - «Ես ապրում եմ արտերկրում, բայց հաճախակի լինում եմ Հայաստանում: Շտապօգնությունը մինչեւ հասել է տեղ կամ հիվանդն առողջացել է կամ ավելի վատացել: Ոչ պարտաճանաչ, ոչ ժամանակին, այնքան սպասողական վիճակ է եղել: Օրինակ, եթե համեմատեմ արտերկրի հետ, պարզ կլինի, որ շատ հեռու ենք միջազգային ստանդարտներից»:
Հարցին, թե որն է ուշացումների պատճառը, Ստեփանյանը պատասխանեց. - «Հիմնականում դա կարող է լինել այն պիկ ժամերին, երբ նույն ենթակայանում մեքենա չի լինում: Բայց մեքենա չի լինում ոչ թե ինչ-որ քմահաճույքի համար, այլ մեքենան կարող է լինել որեւէ հիվանդի տանը: Այդ ժամանակ մենք դիմում ենք որեւէ ուրիշ ենթակայանի, որ մեքենանան գա հասնի, երեւի թե այդ պիկ ժամերի ընթացքում է, որ լինում է նման ուշացումներ: Մենք պարտավոր ենք լինել 7-12 րոպեում, նորման սա է»:
Համաքաղաքացիներից մեկի բողոքն էլ կապված էր գումարի հետ. տա՞լ, թե՞ չտալ, հատկապես, եթե նկատում ես բժշկի ակնկալիքները. - «խնդիրն ուշ գալն ու բժիշկների մի մասի ակնկալիքն է, որ իրանք գալիս են, ուրեմն մի ինչ-որ փոխհատուցում պետք է ստանան: Եթե կապված է ներարկումի, սրտի հետ, էդ 5000 դրամի չափ գումար է, իսկ եթե պարզապես այց է` 2000 դրամ»:
Ստեփանյանի խոսքով, սա դատապարտելի արարք է թե' բժշկի, թե' տվողի կողմից. - «Շատ խիստ է մեր ադմինիստրատիվ մոտեցումը գումարներ վերցնելու, ուզելու տարբերակներում, մենք նման դեպքերում այդ բժիշկներին ընդհուպ հեռացնում ենք: Կան դեպքեր, որ հիվանդը, որպես շնորհակալություն տալիս է, դա էլ ճիշտ չէ: Ես գտնում եմ գումարային հարցում մեղավոր է թե' տվողը, թե' վերցնողը: Պիտի չտաս, նա էլ թող չվերցնի: Մենք չենք կարող ամեն դեպքում 500-600 բժիշկ ունենք, ամեն մեկի հետեւից մտնել ու տեսնել` վերցնո՞ւմ են, թե՞ ոչ: Հիմնականում մենք դատապարտում ենք ու քաղաքացիներին էլ տեղեկացնում ենք, որ բուժծառայությունը Երեւան քաղաքում անվճար է»:
Այնուամենայնիվ, Ստեփանյանը նշում է, որ ոլորտում բարեփոխումներն ակնհայտ են, ժամանակի հետ էլ կշտկվեն մնացած թերությունները:
