Գրող եւ դրամատուրգ, մասնագիտությամբ բժիշկ Անտոն Չեխովը բազմաթիվ պատմվածքների, վիպակների, պիեսների հեղինակ է, նրա «Ճայը», «Քեռի Վանյան», «Երեք քույրերը» եւ «Բալենու այգին» ճանաչվել են համաշխարհային դրամատուրգիայի դասական ստեղծագործություններ:
«Թատրոնն ինձ շատ բան է տվել, ժամանակին ինձ համար չկար ավելի հաճելի բան, քան թատրոնում նստելը», - իր ինքնակենսագրականում խոստովանում է Չեխովը:
Չեխովին որպես դրամատուրգ մեծ ճանաչում ու հեղինակություն բերեց «Ճայը»` 1898 թվականին:
Հայաստանյան թատերական աշխարհում չեխովյան վերջին պրեմիերան անցյալ տարվա հոկտեմբերին էր, Պատանի հանդիսատեսի թատրոնում` Հակոբ Ղազանչյանի բեմադրած «Ես ճայ եմ» ներկայացումը՝ Արմեն Ջիգարխանյանի մոսկովյան դրամատիկական թատրոնի դերասանների մասնակցությամբ:
«Թեեւ չեխովյան որոշ պատմվածքներ ժամանակ առ ժամանակ բարձրանում են հայ թատրոնի բեմ, այնուամենայնիվ, Չեխովը մեր թատրոնների կողմից եթե ոչ անտեսված, ապա չբեմադրվող հեղինակ է», - «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում ասաց գրող, դրամատուրգ Կարինե Խոդիկյանը: - «Չեխովը հայ ընթերցողի համար չի եղել ամենաընթերցվող հեղինակներից մեկը ո'չ անցյալում, ո'չ հիմա»:
Միաժամանակ, ինչպես ընդգծեց Կարինե Խոդիկյանը, «հնարավոր չէ, որ իրեն թատրոնի մարդ համարող, հատկապես դրամատուրգը Չեխով չսիրի»:
«Թատրոնն ինձ շատ բան է տվել, ժամանակին ինձ համար չկար ավելի հաճելի բան, քան թատրոնում նստելը», - իր ինքնակենսագրականում խոստովանում է Չեխովը:
Չեխովին որպես դրամատուրգ մեծ ճանաչում ու հեղինակություն բերեց «Ճայը»` 1898 թվականին:
Հայաստանյան թատերական աշխարհում չեխովյան վերջին պրեմիերան անցյալ տարվա հոկտեմբերին էր, Պատանի հանդիսատեսի թատրոնում` Հակոբ Ղազանչյանի բեմադրած «Ես ճայ եմ» ներկայացումը՝ Արմեն Ջիգարխանյանի մոսկովյան դրամատիկական թատրոնի դերասանների մասնակցությամբ:
«Թեեւ չեխովյան որոշ պատմվածքներ ժամանակ առ ժամանակ բարձրանում են հայ թատրոնի բեմ, այնուամենայնիվ, Չեխովը մեր թատրոնների կողմից եթե ոչ անտեսված, ապա չբեմադրվող հեղինակ է», - «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում ասաց գրող, դրամատուրգ Կարինե Խոդիկյանը: - «Չեխովը հայ ընթերցողի համար չի եղել ամենաընթերցվող հեղինակներից մեկը ո'չ անցյալում, ո'չ հիմա»:
Միաժամանակ, ինչպես ընդգծեց Կարինե Խոդիկյանը, «հնարավոր չէ, որ իրեն թատրոնի մարդ համարող, հատկապես դրամատուրգը Չեխով չսիրի»: