«Հայկական ժամանակ»-ի խմբագիրը գրում է. - «Սերժ Սարգսյանը հասկանում է, անշուշտ, թե ընդդիմության հետ երկխոսելուց հրաժարումը ինչ վտանգներով է հղի իր ղեկավարած վարչախմբի համար: Հասկանում է, որ նույնպիսի վտանգներով հղի է նաեւ ինքը` երկխոսությունը: Այս պարզ ու հասկանալի գիտակցումն է ձեւավորում ահա այն իներտ մոտեցումը, որ իշխանությունը ցուցաբերում է ընդդիմության հետ երկխոսություն սկսելու հարցի շուրջ: Վարչախումբն ակնհայտորեն չի ուզում երկխոսել` գիտակցելով դրա հնարավոր հետեւանքները իշխանական գործող բուրգի հետագա ճակատագրի համար: Չի էլ կարողանում հստակ հրաժարվել երկխոսությունից` գիտակցելով նաեւ այսպիսի մոտեցման հնարավոր հետեւանքները իշխանական գործող բուրգի հետագա ճակատագրի համար»:
«Հայոց Աշխարհ»-ն անդրադառնում է ՀՀՇ կուսակցությունից դուրս եկող անձանց թեմային. - «Մեր աչքի առջեւ ՀԱԿ-ի առանցքը կազմող ուժը փլուզվում է, եւ կարելի է պատկերացնել, թե ինչ կկատարվի, երբ մոտենան հերթական ընտրությունները: Եթե ՀՀՇ-ն է քանդվում, դժվար է ասել, թե նախընտրական շրջանում կոնգրեսին մաս կազմող ուժերից քանիսը կշարունակեն «հաղթական երթը» Տեր-Պետրոսյանի հետ»:
«Երկիր» օրաթերթը փորձում է գնահատել վերջին տասնամյակների ընթացքում Հայաստանում ձեւավորված քաղաքական մշակույթը. - «Անկախության տարիներին ի հայտ եկած քաղաքական ուժերը՝ ծայրահեղ աջ լիբերալներից մինչեւ ծայրահեղ ձախ համայնավարական, բնույթով ավտորիտար են, թեեւ բոլորը ստեղծվելիս հայտարարում են ժողովրդավարական արժեքներին իրենց նվիրվածության մասին: Դա դրսեւորվում է ոչ միայն այդ ուժերի խիստ անձնակենտրոնությամբ, ղեկավարներին «շեֆ»-ականացնելու ձևով, այլեւ ներքին բազմակարծության ու այլընտրանքային մոտեցումների վերացմամբ կամ` դրանք ձեւական դարձնելով: Ուստի բնական է, որ, իշխանության գալով, այդ նույն ուժերն իրենց ներքին դրվածքները դարձնում են պետական կառավարման մշակույթ: Արդյունքում՝ ավտորիտարիզմը դառնում է պետական, քաղաքական, հասարակական հարաբերությունները պայմանավորող երեւույթ»:
«Առավոտ»-ը մեջբերում է մամուլի դեմ վերջերս տեղի ունեցած մի քանի աղմկոտ դատավարությունների կապակցությամբ Հայաստանում Գերմանիայի դեսպան Հանս Յոխան Շմիդտի հնչեցրած գնահատականը. - «Վերջերս դատավորները մի քանի որոշումներ ընդունեցին, որոնք հսկայական ֆինանսական տույժերի են ենթարկում որոշ թերթերի: Դրանք, կարելի է ասել, պատժիչ մեխանիզմներ են եւ մահացու են տվյալ թերթի համար»: Դեսպանը անդրադարձել է Հայաստանում օրենսդրական դաշտի փոփոխություններին եւ ՀՀ օրենքները եվրոպական նախատիպերին համապատասխանեցումներին: Նա նաեւ հիշեցրել է, որ հայտնի օրենքի ընդունումից առաջ Հայաստանի պաշտոնյաները` նախագահի գլխավորությամբ, ինչպես էին ներկայացնում եւ գովաբանում այդ նախագիծը, մինչդեռ` «արդյունքը հակասում է իրականությանը եւ փակում է լրատվական դաշտի առավել լիբերալ գործունեության հնարավորությունները»:
«Հրապարակ» օրաթերթի խմբագիրը գրում է. - «Մեր, վստահ եմ նաեւ մուս լրատվամիջոցների, փոստում խիստ ավելացել են անստորագիր նամակները: Մեր մշտական նամակագիրներից մեկն օրինակ շարունակ անհանգստանում է՝ տեխնիկապես հնարավո՞ր է, որ իր ուղարկած նամակի հասցեով իրեն գտնեն, կմատնե՞նք մենք իրեն, թե՞ ոչ: Եվ անգամ բազում հավաստիացումներից հետո մարդիկ չեն հավատում, որ չեն բացահայտվի: Մի կողմից՝ ուրիշ ճար չունեն, տեղները նեղ է, վերջին հույսը մամուլն է ու նրա հրապարակումները: Մյուս կողմից վախենում են՝ իսկ եթե իմանա՞ն, իսկ եթե պարզե՞ն: Ե՞րբ ստեղծվեց այդ վիճակը, ո՞ւմ շնորհիվ, ինչո՞ւ: Թվում էր՝ համատարած վախի ու իրար ծախելու ժամանակները վաղուց անցել են: Ազատությունից ու ժողովրդավարությունից ենք խոսում արդեն 20 տարի: Բայց ստալինյան մեթոդներն ու այդ մեթոդները կրողները հավերժ են: Սրանք ամենուր աչքեր ու ականջներ ունեն, պատժելու նենգ ու դաժան եղանակներ, մարդկանց վախի մեջ պահելու անտեսանելի ուժ ու կարողություն»:
«Կապիտալ» օրաթերթը գրում է. - «Հայաստանում փոքր եւ միջին ձեռնարկությունների զարգացումը դարձել է հիմնախնդիր, քանի որ ձեռնարկվող քայլերն ըստ էության ակնկալվող արդյունքները չեն տալիս։ Հատկապես լուրջ խնդիրներ են հարուցում հարկային քաղաքականության կոշտությունը, անբարենպաստ մրցակցային պայմանները, խոշոր բիզնեսի ճնշումները, փոքր բիզնեսին ուղղված ինովացիոն թույլ ազդակները»։
«Հայոց Աշխարհ»-ն անդրադառնում է ՀՀՇ կուսակցությունից դուրս եկող անձանց թեմային. - «Մեր աչքի առջեւ ՀԱԿ-ի առանցքը կազմող ուժը փլուզվում է, եւ կարելի է պատկերացնել, թե ինչ կկատարվի, երբ մոտենան հերթական ընտրությունները: Եթե ՀՀՇ-ն է քանդվում, դժվար է ասել, թե նախընտրական շրջանում կոնգրեսին մաս կազմող ուժերից քանիսը կշարունակեն «հաղթական երթը» Տեր-Պետրոսյանի հետ»:
«Երկիր» օրաթերթը փորձում է գնահատել վերջին տասնամյակների ընթացքում Հայաստանում ձեւավորված քաղաքական մշակույթը. - «Անկախության տարիներին ի հայտ եկած քաղաքական ուժերը՝ ծայրահեղ աջ լիբերալներից մինչեւ ծայրահեղ ձախ համայնավարական, բնույթով ավտորիտար են, թեեւ բոլորը ստեղծվելիս հայտարարում են ժողովրդավարական արժեքներին իրենց նվիրվածության մասին: Դա դրսեւորվում է ոչ միայն այդ ուժերի խիստ անձնակենտրոնությամբ, ղեկավարներին «շեֆ»-ականացնելու ձևով, այլեւ ներքին բազմակարծության ու այլընտրանքային մոտեցումների վերացմամբ կամ` դրանք ձեւական դարձնելով: Ուստի բնական է, որ, իշխանության գալով, այդ նույն ուժերն իրենց ներքին դրվածքները դարձնում են պետական կառավարման մշակույթ: Արդյունքում՝ ավտորիտարիզմը դառնում է պետական, քաղաքական, հասարակական հարաբերությունները պայմանավորող երեւույթ»:
«Առավոտ»-ը մեջբերում է մամուլի դեմ վերջերս տեղի ունեցած մի քանի աղմկոտ դատավարությունների կապակցությամբ Հայաստանում Գերմանիայի դեսպան Հանս Յոխան Շմիդտի հնչեցրած գնահատականը. - «Վերջերս դատավորները մի քանի որոշումներ ընդունեցին, որոնք հսկայական ֆինանսական տույժերի են ենթարկում որոշ թերթերի: Դրանք, կարելի է ասել, պատժիչ մեխանիզմներ են եւ մահացու են տվյալ թերթի համար»: Դեսպանը անդրադարձել է Հայաստանում օրենսդրական դաշտի փոփոխություններին եւ ՀՀ օրենքները եվրոպական նախատիպերին համապատասխանեցումներին: Նա նաեւ հիշեցրել է, որ հայտնի օրենքի ընդունումից առաջ Հայաստանի պաշտոնյաները` նախագահի գլխավորությամբ, ինչպես էին ներկայացնում եւ գովաբանում այդ նախագիծը, մինչդեռ` «արդյունքը հակասում է իրականությանը եւ փակում է լրատվական դաշտի առավել լիբերալ գործունեության հնարավորությունները»:
«Հրապարակ» օրաթերթի խմբագիրը գրում է. - «Մեր, վստահ եմ նաեւ մուս լրատվամիջոցների, փոստում խիստ ավելացել են անստորագիր նամակները: Մեր մշտական նամակագիրներից մեկն օրինակ շարունակ անհանգստանում է՝ տեխնիկապես հնարավո՞ր է, որ իր ուղարկած նամակի հասցեով իրեն գտնեն, կմատնե՞նք մենք իրեն, թե՞ ոչ: Եվ անգամ բազում հավաստիացումներից հետո մարդիկ չեն հավատում, որ չեն բացահայտվի: Մի կողմից՝ ուրիշ ճար չունեն, տեղները նեղ է, վերջին հույսը մամուլն է ու նրա հրապարակումները: Մյուս կողմից վախենում են՝ իսկ եթե իմանա՞ն, իսկ եթե պարզե՞ն: Ե՞րբ ստեղծվեց այդ վիճակը, ո՞ւմ շնորհիվ, ինչո՞ւ: Թվում էր՝ համատարած վախի ու իրար ծախելու ժամանակները վաղուց անցել են: Ազատությունից ու ժողովրդավարությունից ենք խոսում արդեն 20 տարի: Բայց ստալինյան մեթոդներն ու այդ մեթոդները կրողները հավերժ են: Սրանք ամենուր աչքեր ու ականջներ ունեն, պատժելու նենգ ու դաժան եղանակներ, մարդկանց վախի մեջ պահելու անտեսանելի ուժ ու կարողություն»:
«Կապիտալ» օրաթերթը գրում է. - «Հայաստանում փոքր եւ միջին ձեռնարկությունների զարգացումը դարձել է հիմնախնդիր, քանի որ ձեռնարկվող քայլերն ըստ էության ակնկալվող արդյունքները չեն տալիս։ Հատկապես լուրջ խնդիրներ են հարուցում հարկային քաղաքականության կոշտությունը, անբարենպաստ մրցակցային պայմանները, խոշոր բիզնեսի ճնշումները, փոքր բիզնեսին ուղղված ինովացիոն թույլ ազդակները»։
