Լեռնային Ղարաբաղի Ասկերանի շրջանի Վարդաձոր գյուղի բնակիչները միաբերան պնդում են՝ գյուղում ամենալուրջ խնդիրը խմելու ջրի պակասն է, ճանապարհներն էլ անբարեկարգ են: Շրջկենտրոն Ասկերանից 7-8 կիլոմետր հեռավորության վրա գտնվող գյուղի ճանապարհներն ամբողջությամբ քարերով են պատված:
Գյուղապետ Սամվել Սառաջյանը համակարծիք է համագյուղացիների հետ՝ այս պահին ամենահրատապ խնդիրը խմելու ջրի հարցն է: Գյուղապետը հուսադրող նորություն ունի՝ ապրիլի 1-ից ջրամատակարարման ցանց են անցկացնելու ու արդեն ամռանը գյուղը խմելու ջրի խնդիր չի ունենա:
«Ֆինանսավորումը կա: Ամռանը անպայման՝ 100 տոկոսով լինելու է, բացում ենք անելու ջրի: Ջրամատակարարման ցանց են անցկացնելու, մեկ է քանդելու են ճանապարհները, որ ջրամատակարարումն անցկացնեն, անպայման ճանապարհներին փող ունենք, անելու ենք», - ասում է գյուղապետը:
Պատերազմի տարիներին Վարդաձորն ամբողջությամբ այրվել է, այդ պատճառով գյուղում բնակֆոնդի խնդիր կա: Պատերազմի ժամանակ վարդաձորցիները լքել էին գյուղը, փախել Ստեփանակերտ, իսկ հետ գալուց հետո սկսել են նորից տներ կառուցել: Գյուղը հիմնականում բնակեցված է տարեց մարդկանցով, երիտասարդները մեկնում են Ռուսաստան՝ աշխատելու, որոշներն էլ հաստատվում են այնտեղ: Մեծահասակներն էլ դժգոհում են՝ գյուղում մնացած հատուկենտ երիտասարդները ամուսնանալ չեն կարողանում բնակարանային խնդրի պատճառով: Գյուղապետն ասում է՝ սրա պատճառներից մեկն այն է, որ բանկերը գյուղացիներին հիփոթեքային վարկեր չեն տրամադրում․ գյուղացու տունը գրավ վերցնելու դեպքում չեն կարողանա վաճառել:
«Պետությունը, կառավարությունն ուզում են խառնվեն, մի քիչ օգնեն, որ հիփոթեքային վարկերը գյուղացուն հասանելի լինեն, ցածր տոկոսադրույքներով օգնեն, որպեսզի էդ տները կարողանան կառուցեն», - պատմում է Սառաջյանը:
Գյուղացիներն այլ խնդիրներ էլ էին մատնանշում, մասնավորապես՝ շտապօգնության մեքենայի բացակայությունը, բողոքում էին թանկացումներից:
Գյուղը սահմանամերձ է համարվում, սակայն մի քանի տասնյակ կիլոմետր հեռավորության վրա է գտնվում սահմանից, բնակիչների խոսքով՝ երբեմն կրակոցներ լսում են:
«Սովոր ենք կրակոցներին», - ասում են գյուղացիները:
